Witamy!

Drugą latarnię w Rozewiu zbudowano by odróżnić światła miejscowej latarni od sąsiednich (m.in. w Czołpinie i na Helu). Akwen koło przylądka Rozewie był nawigacyjnie trudny dla żeglugi, która w tym czasie zaczęła się rozwijać. Teza ta poparta była wieloma wypadkami oraz awariami morskimi, które miały tu miejsce zarówno w XIX jak i XX wieku. Nowy obiekt zbudowano 190 m od starej stawy. Jest to ośmiokątna wieżą z cegły, otynkowana i pomalowana na kolor pomarańczowy, co miało w przeszłości ułatwić identyfikację w czasie dnia. Całość wieńczy szesnastokątna laterna, nakryta miedzianym dachem z iglicą. Latarnia wyposażona została w aparat Fresnela z pięcioma knotami. Jako paliwa nie używano już oleju, ale bardziej nowoczesnej i ekonomicznej nafty, której godzinne zużycie wynosiło 910 g. Roczny jej zapas opiewał na 4 tony. Wieża stanęła między dwoma parterowymi budynkami przeznaczonymi dla pracowników obsługi. Świeciła ona od 1875 do 1910 roku. Kiedy zmodernizowano starą latarnię, wyposażono ją w oświetlenie elektryczne o większym zasięgu i unikalnej charakterystyce świecenia, nową natomiast wygaszono. Do 1990 roku nieczynna latarnia eksploatowana była jako wieża obserwacyjna i miejsce lokalizacji anteny radaru strażnicy WOP.

Model budowało 4 modelarzy przez 2 miesiące.